Rozdział 5

Zgodnie z zaleceniami Chrisa,usmiechalam sie i wyluzowalam.Pozowalam fotografom i machalam fanom.Nadszedl czas na najtrudniejsza,najbardziej nieprzewidywalna czesc-udzielanie wywiadu.
Kiedy uslyszalam pierwsze pytanie serce przyspieszylo.Brzmialo ono "Czy podoba ci sie popularnosc?" Odpowiedzialam,ze tak naprawde dopiero zaczynam i ze nie umiem odpowiedziec na to pytanie.Nastepne pytanie mnie uspokoilo "Kim jest twoj idol?" " Och,to proste.Oczywiscie, Justin Bieber.Bardzo chcialabym go poznac,jednak nie wiem,czy kiedykolwiek mi sie uda".Potem odpowiedzialam na kilka nastepnych pytan i na znak Chrisa pozegnalam sie,posylajac calusa i weszlam do budynku.Bylam z siebie zadowolona.
-Dobra robota!-pochwalil mnie Chris
-Dzieki-odpowiedzialam caly czas oszolomiona
Po tej krotkiej rozmowie objelam mame i tate i weszlismy do sali,gdzie rozlegly sie gromkie brawa.Usmiechnelam sie i zajelam swoje miejsce obok mojego partnera z filmu Michaela i...Justina Biebera!!!!Nie moglam w to uwierzyc,siedzialam jak zamurowana,kiedy on poslal mi ten swoj idealny usmiech i powiedzial:
-Hej Ellie,jestem Justin.
-Wiem,kim jestes...Po prostu nie moge uwierzyc,ze siedziesz kolo mnie i za chwile obejrzysz film ze mna w roli glownej.
-Nie moglem opuscic takiego wydarzenia.Slyszalem,ze jestes wielkim objawieniem-zarumienilam sie-no i jestes taka sliczna.
JUSTIN BIEBER POWIEDZIAL,ZE JESTEM SLICZNA!!!
Chwile patrzylam na niego bez ruchu,ale stwierdzilam,ze musze sie uspokoic i byc naturalna.
-Jeju...dziekuje,nie wiem co powiedziec.To dla mnie bardzo duzy komplement.Moje kolejne marzenie wlasnie sie spelnilo...
-Och...czyli jestes Belieberka...-byl zdziwiony,ale usmiechal sie caly czas.
-Hmm...no tak...-bylam zmieszana.
-To cudownie,ze doceniasz moja prace.Teraz ja chce zobaczyc,jak ty sobie radzisz.-puscil mi oko i od tej pory juz nic nie mowilismy,bo zaczal sie film .
W trakcie jego trwania obserwowalam Justina.Caly czas sie usmiechal.Kiedy pojawily sie napisy koncowe,zapalily sie swiatla i rozlegly sie gromkie brawa.Bylam z siebie bardzo zadowolona.To chyba znaczylo,ze im Sie podobalo.Wszyscy zaczeli kierowac sie do wyjscia,a nastepnie po schodach na gore,gdzie mial odbywac sie bankiet.Postanowilam isc w ich slady.
-Hmm to do zobaczenia na gorze-powiedzialam
-Do zobaczenia-Justin poslal mi swoj lobuzerski usmiech,na co prawie sie rozplynelam.On byl taki perfekcyjny...
Z otepienia wyrwal mnie glos Michaela,ktory mowil,ze poradzilismy sobie swietnie.Usciskalismy sie i pobieglismy na gore,gdzie po raz kolejny powitaly nas oklaski i wiwaty.Zaraz po tym przytulilam rodzicow,ktorzy ze lzami w oczach mi gratulowali.