Rozdział 12

Obudził mnie sms Justina:

Zobaczymy się dzisiaj?:)

Odpisałam:

Jasne. Gdzie?

Dostałam odpowiedź:

Łyżwy?

Napisałam:

Super :)

Po kilku sekundach przeczytałam odpowiedź:

Będę o piątej.

Odłożyłam telefon i zasmuciłam się na myśl, że jutro wracam do Londynu i to prawdopodobnie moje ostatnie spotkanie z Justinem.
------

Dziś w planach miałam sesję zdjęciową. Miałam pojawić się w nowym numerze Elle. O dwunastej byłam już w studiu ubrana w długą niebieską sukienkę, która pod wpływem wiatru rozwiewała się na wszystkie strony. Po godzinie zobaczyłam efekty. Wyglądałam inaczej, bardziej kobieco. Podobałam się sobie. „Ciekawe, czy spodobam się Justinowi?” pomyślałam i natychmiast się za to skarciłam, jednak uśmiechnęłam się na samą myśl, że go zobaczę.

Wyszliśmy ze studia i wróciliśmy do hotelu. Miałam odpocząć. Położyłam się na łóżku i weszłam na Twittera. Odpowiedziałam na Tweety fanów i zrobiłam sobie maseczkę. Wyglądałam śmiesznie w białym szlafroku i zielonej maseczce z glinką. Włączyłam „Beauty and a beat” i poszłam do łazienki, aby zmyć zieloną maź z mojej twarzy. Kiedy to zrobiłam, stanęłam przed szafą, w której wisiały moje ubrania i zastanowiłam się, w co się ubrać. „Musi być ciepło i wygodnie”- pomyślałam- „Ale też z pazurem”. Postanowiłam założyć legginsy w geometryczne wzory i szarą bluzę oversize. Do tego dobrałam czarną czapkę. Wyglądałam nieźle. Włosy spięłam w wysoką kitkę. Kiedy malowałam usta błyszczykiem, usłyszałam pukanie do drzwi. Otworzyłam je i zobaczyłam uśmiechniętego Justina.

-Hej, shawty.- przytulił mnie i wręczył mi bukiet czerwonych róż, który wyciągnął zza pleców-To dla ciebie.

Wzięłam od niego kwiaty i powiedziałam:

-Dziękuję. Możemy już iść.

Chłopak pokiwał głową. Byliśmy w połowie schodów, kiedy przypominając sobie ostatnie spotkanie z paparazzi w lobby powiedziałam:

-Jesteś pewny, że powinniśmy iść właśnie tędy?

Justin zawahał się, jednak pociągnął mnie lekko i schodziliśmy dalej.

Na szczęście spokojnie udało nam się wsiąść do jego sportowego samochodu. Zapięliśmy pasy i zapytałam:

-Justin, jak poradzimy sobie ze wszystkimi fanami, którzy będą na lodowisku? Nie będziemy mogli jeździć w spokoju.

Na te słowa roześmiał się i powiedział:

-Och, Ellie… zamknąłem lodowisko. Nikt więc nie będzie nam przeszkadzał.-uśmiechnął się.

-Jutro wyjeżdżam.-powiedziałam smutno zupełnie zmieniając temat.

-Co?

Spojrzałam mu w oczy. Czaił się w nich zawód i ból.

-Wracam do Londynu…

Opuścił głowę. Widziałam, że jemu też jest ciężko.

-Naprawdę mieszkasz w Londynie?- zapytał.

-Hmmm… tak.- odparłam.

-Trudno. Będę jakoś musiał sobie z tym poradzić, kiedy do ciebie przyjadę.

-Chciałbyś do mnie przyjechać?- zapytałam z nadzieją.

-Jasne. Uwielbiam cię. Nie wytrzymam bez ciebie zbyt długo.

-Jesteś słodki, Jus.

-Nie tak bardzo jak ty.

Uśmiechnęłam się i powiedziałam:

-Umiesz czarować dziewczyny, wiesz?

-Wiem, skarbie. Mogę flirtować, ale nigdy nie będę bawił się ich uczuciami.

-Hm..to dobrze. To bardzo dobrze.-uśmiechnęłam się słabo.

Chwilę po tej rozmowie stanęliśmy pod halą lodowiska. Zmieniliśmy buty na łyżwy i weszliśmy na lód. Byliśmy sami na takiej ogromnej przestrzeni.

-Ścigamy się?- zapytał Justin i spojrzał na mnie wyzywającym wzrokiem.

-Ok.-odpowiedziałam.

-To na trzy, czte- ry!

Ruszyliśmy. Wiedziałam, że chłopak wygra. Nagle wykrzyknęłam:

-O Boże! Justin! Moja kostka! Ała!

Kanadyjczyk wrócił po mnie i zapytał z troską w głosie, co się stało. Odpowiedziałam, że to, że zaraz przegra i ruszyłam pędem. Wygrałam. Byłam z siebie dumna. Podjechałam do Justina, który cały czas tam stał. Był w szoku.

-Ellie… nie wiedziałam, że jesteś zdolna do takich rzeczy.- był smutny.

Odwrócił się do mnie tyłem, a ja przestraszyłam się, że go uraziłam. Położyłam mu rękę na ramieniu i zaczęłam mówić, że jest mi przykro i że przepraszam. Byłam bardzo smutna, gdy on nagle odwrócił się i zaczął śmiać:

-Żartowałem!- wykrzyknął rozbawiony. Zaczęłam bić go w tors, ale on uciekał, w końcu zaczęłam go gonić. Kiedy mi się to udało uderzyłam go w ramię. On przytrzymał moje ręce, popatrzył mi głęboko w oczy i pocałował mnie. Odwzajemniłam pocałunek. To było coś magicznego… Coś nie do opisania…

Oderwaliśmy od siebie wargi i spojrzeliśmy sobie głęboko w oczy. Potem Justin przytulił mnie i trzymając się za ręce, zeszliśmy z lodowiska, gdzie zdjęliśmy łyżwy. Usiedliśmy na ławce i położyłam głowę na jego ramieniu, a on objął mnie swoim silnym ramieniem. Siedzieliśmy w ciszy. Słowa nie były potrzebne. Oboje wiedzieliśmy co to znaczyło. Byliśmy w sobie zakochani. Podniosłam głowę z jego ramienia i spojrzałam mu w oczy. Zagryzłam wargę i czułam łzy napływające mi do oczu.

-Skarbie, co się stało?- zapytał.

-Justin… ja jutro wyjeżdżam…

Zasmucił się i teraz ból w jego oczach był bardziej widoczny niż w samochodzie. Rozpłakałam się. On zaczął mnie uspokajać:

-Ćśś… kochanie… przecież mamy samoloty… Jakoś damy radę… Po prostu: uwierz… Pamiętasz?

Po tych słowach zaśpiewał mi fragment „Believe”, na co rozpłakałam się jeszcze bardziej.

-Justin… wierzę, ale to będzie ciężkie… Oboje jesteśmy sławni…

Znowu poczułam falę zalewających mnie łez.

-Ćśś… kochanie… spójrz na mnie. Ej… spójrz.

Spojrzałam na niego, a on kontynuował:

-Kocham cię, a miłość przetrwa wszystko.

-Ja ciebie też kocham.-odpowiedziałam, na co Justin pocałował mnie w czoło. Od tamtej pory siedzieliśmy przytuleni w ciszy, ciesząc się sobą.

~~~~

Pisząc to płakałam...mam nadzieję,że Wam się spodoba :) Twitter:18alexis64 <3