Rozdział 13

Jechaliśmy do hotelu w milczeniu. Justin ściskał moją rękę cały czas, od czasu do czasu rzucając mi zatroskane, przepełnione smutkiem spojrzenia. Przez większość drogi patrzyłam w szybę. Nie mogłam opisać tego, co czułam. Stwierdzenie, że było mi źle nawet w połowie nie opisywało tego bólu. Byłam zrozpaczona. Przez łzy widziałam, że dojechaliśmy do hotelu. Justin wysiadł i otworzył mi drzwi. Wysiadłam z samochodu i chciałam wejść po schodach, jednak chłopak wziął mnie na ręce. Byłam mu za to bardzo wdzięczna. W duchu modliłam się, żeby paparazzi nas nie złapali. Nie chciałam kolejnych kłopotów. Udało nam się spokojnie wejść do windy. Byłam wtulona w Justina.

-Kochanie, wszystko będzie dobrze.-pocieszał mnie Kanadyjczyk.

Doszliśmy do mojego apartamentu. Otworzyłam go i weszliśmy do niego. Justin położył mnie na łóżku i zamknął drzwi.

-Zostaniesz ze mną?- zapytałam.

-Oczywiście, skarbie.

Położyłam się, a on obok mnie. Głowę opierałam na jego klatce piersiowej, a on mnie obejmował. Postanowiłam nie myśleć o tym, co miało wydarzyć się jutro.

Uśmiechnęłam się i spojrzałam na Justina. On widząc, że w końcu się uśmiecham zrobił to samo i powiedział:

-Jesteś taka piękna…

Po tych słowach ujął dłońmi moją twarz, spojrzał mi w oczy i pocałował mnie. Odwzajemniłam pocałunek. Mogłam poczuć jego miłość. To niesamowite, że w ciągu dwóch dni dwoje ludzi potrafi się do siebie tak bardzo przywiązać. Po pocałunku Justin spojrzał na mnie i powiedział:

-Masz do tego talent, shawty.

Zarumieniłam się.

-To słodkie, gdy się rumienisz.-uśmiechnął się.-Jesteś dla mnie wszystkim. Kocham cię.

Pocałował mnie w czoło. Odwróciłam się do niego, spojrzałam mu w oczy. On położył ręce na mojej talii, przyciągnął mnie do siebie i po raz kolejny pocałował.

-Też cię kocham, Jus.-cmoknęłam go w policzek.-Myślę, że powinniśmy powiedzieć to naszym rodzicom i managerom. Powinni wiedzieć.

-Zrobimy to. A teraz śpij, przed tobą długi lot.

-Nie mogę spać... przecież ty tu jesteś.-zachichotałam. -Muszę się wykąpać, zmyć makijaż, przebrać w piżamę… -mówiłam wstając przyciągana przez Justina od tyłu.

-A czy ja ci w tym przeszkadzam?- zapytał posyłając mi łobuzerski uśmiech.

-Hmm… widzisz… to może być trochę niezręczne…

-No tak… zapomniałem, że moja dziewczyna jest taka nieśmiała.

Zdziwiłam się na słowa „moja dziewczyna” i Justin chyba musiał to zobaczyć, ponieważ powiedział:

-Tak, jesteś moją dziewczyną, shawty.

-A pytałeś mnie o zdanie?- udałam oburzenie.

-Myślałem, że to oczywiste… Kochamy się…

-Ale czy pytałeś mnie co ja o tym sądzę?

Przewrócił oczami i zaczął śpiewać „Boyfriend”. Zaczęłam się śmiać, ale on kontynuował.

-I?- zapytał.

-I… nie wiem. Wróć za pół godziny to pogadamy.-uśmiechnęłam się.

Puścił mi oko i wyszedł.

----

Po około trzydziestu minutach byłam już gotowa na ponowne spotkanie z Justinem. Ubrana w shorty i bluzkę oversize otworzyłam drzwi w poszukiwaniu Justina. Stłumiłam śmiech, gdy zobaczyłam go śpiącego przed drzwiami. Przyklęknęłam przy nim i szepnęłam mu do ucha:

-Wstawaj, śpiochu.

On natychmiast rozbudził się. Kiedy zobaczył mnie zmieszał się i szybko podniósł. Spojrzał na mnie drugi raz. Uśmiechnął się do mnie z uznaniem.

-Nawet w piżamie jesteś śliczna.

-Dzięki.-roześmiałam się.-Wejdź.

-To dla ciebie, Ellie.

Wręczył mi już drugi dziś bukiet tym razem składający się z białych róż.

-Dziękuję, Justin. Są piękne.

Uśmiechnął się i usiadł na moim łóżku, podczas gdy ja wkładałam kwiaty do wazonu.

-O której masz samolot?- zapytał.

Pobladłam przypominając sobie, że jutro będziemy musieli się pożegnać.

-O piętnastej. –powiedziałam.

-Przyjadę na lotnisko o czternastej, dobrze skarbie?

-Jasne.

Uśmiechnął się łobuzersko i zapytał:

-Przemyślałaś już to? Chcesz być moja?

Spuściłam głowę i powiedziałam:

-Justin… Nie wiem czy mogę… Twoje Beliebers mnie znienawidzą…

On przyciągnął mnie do siebie, a ja wtuliłam się w jego bluzę.

-Ellie, jeśli mnie kochają, to zrozumieją. Przejdziemy przez to razem… obiecuję. Kocham cię… Jeszcze do nikogo nie czułem czegoś takiego… Jesteś taka piękna… A przy tym słodka i delikatna, jednak masz w sobie coś, co wręcz krzyczy, żeby z tobą nie zadzierać. Znamy się dwa dni, a ja nie śpię, bo myślę o tobie. Nie mogę skupić się na słowach piosenki, bo przypominam sobie sposób, w jaki odgarniasz włosy lub uśmiechasz się.

Spojrzałam na niego i uśmiechnęłam się. Chwilę później powiedziałam:

-To już wiesz, co czują wszystkie twoje Beliebers… Kochałam cię od momentu, w którym po raz pierwszy usłyszałam twój głos. Jednak teraz widzę, że to uczucie, to nic w porównaniu z tym, co teraz czuję. Myślę o tobie cały czas… Justin, ja też cię kocham.

Chłopak pocałował mnie czule. Po chwili ponownie zapytał:

-To… jesteśmy razem?

-Tak.-powiedziałam po czym Justin podniósł mnie z łóżka i trzymając mnie na rękach wyszedł na balkon. Spojrzeliśmy w niebo. Było usłane gwiazdami.

-Jesteś piękna.-powiedział.

-A ty słodki, Jus. Zaśpiewaj mi coś, proszę.

Zaczął śpiewać „Take you”. Zasmuciłam się i spojrzałam na niego ze łzami w oczach. On natychmiast przestał śpiewać i oparł swoje czoło o moje. Widziałam, że jego oczy też pełne były łez. Wróciliśmy do pokoju. Justin położył mnie na łóżku, zajmując miejsce obok. Przytulił mnie.

-Kocham cię.-powtórzył po raz kolejny tego dnia.

-Ja ciebie też kocham… -czułam łzy spływające mi po policzku.-Obiecaj, że damy radę, że przetrwamy.

-Obiecuję.

-Obiecuję.

Po tych słowach pożegnaliśmy się czule i Justin wyszedł z mojego apartamentu. Położyłam się na łóżku i myśląc, że jutro będzie jeden z trudniejszych dni w moim życiu zamknęłam oczy.

OCZAMI JUSTINA

Zjechałem windą na dół i zapytałem recepcjonistkę, w którym pokoju znajdę państwa Rogers. Odpowiedziała mi i z powrotem wjechałem na górę udając się do pokoju numer 23. Kiedy zobaczyłem ten numer na drzwiach zapukałem stanowczo. Po chwili otworzyła mi Jennifer.

-Och… Justin… chyba pomyliłeś pokoje. Ellie mieszka piętro wyżej.

-Tak, wiem. Właśnie od niej wracam. Chciałbym z wami porozmawiać.

~~~~~

Co myślicie?Piszcie do mnie tu albo na tt (18alexis64) Kocham Was <3